Nie odkryję nic nowego, jeśli napiszę, że szlaki poprowadzone po grani grzbietów górskich należą do tych najbardziej widokowych. Planując swoje trasy celowo szukam takich, których przebieg nie kończy się na jednym szczycie, ale koncentruje się na kilku, dzięki czemu wycieczka staje się bardziej atrakcyjna pod względem walorów krajobrazowych. Jednym z kluczowych pasm górskich, położonych w Beskidzie Śląskim jest Pasmo Wiślańskie, które przebiega od Skrzycznego, aż po Przełęcz Kubalonkę. W jego centralnej części znajdują się dwa sąsiadujące ze sobą szczyty – Malinowska Skała i Barania Góra, które stanowią punkty obowiązkowe do zobaczenia w Beskidzie Śląskim.
Region: Beskid Śląski
Czas: 5:15 h
Dystans: 16,9 km
Suma podejść: 669 m
Suma zejść: 1036 m
Początek szlaku:
Przełęcz Salmopolska
Koniec szlaku:
Wisła Czarne
Wisła - początek szlaków turystycznych
Beskid Śląski odwiedzałam już wielokrotnie i zazwyczaj na swoje miejsce noclegowe wybierałam miasto Wisłę. Uważam, że stanowi ona najlepszy punkt wypadowy na okoliczne szlaki. Wisła jako jeden z największych ośrodków wypoczynkowo – turystycznych charakteryzuje się szczególnie atrakcyjnym położeniem. Nie dość, że położona jest między Ustroniem a Szczyrkiem, to na dodatek otoczona jest z każdej strony górskimi wzgórzami.
Komunikacja miejska w Wiśle
Niewątpliwie atutem Wisły jest świetnie rozwinięta komunikacja publiczna, realizowana za pośrednictwem powiatowej linii autobusowej Wispol. Z Wisły w okresie od 1 kwietnia do 31 października w godzinach rannych kursuje autobus na Przełęcz Salmopolską, która stanowić będzie punkt początkowy opisywanej trasy. Ze względu, że koniec trasy przewidywany jest w innym miejscu niż Przełęcz Salmopolska rekomenduje wybór komunikacji publicznej zamiast własnego środka transportu. Na Przełęcz Salmopolską realizowane jest połączanie autobusowe Cieszyn – Ustroń Zawodzie – Wisła d.a. – Wisła Malinka – Przełęcz Salmopolska 
.
Z racji tego, że trasa zakończy swój bieg w Wiśle, opisywaną propozycję wycieczki kieruję do osób przebywających na terenie tego miasta.
Z Przełęczy Salmopolskiej na Malinowską Skałę
Przełęcz Salmopolska położona jest na wysokości aż 934 m n.p.m.. Z Przełęczy Salmopolskiej należy kierować się na szlak czerwony 
, którego początek znajduje się nieopodal Regionalnego Zajazdu “Biały Krzyż”. Ostatecznie szlak czerwony poprowadzi na Malinowską Skałę, aby następnie szlakiem zielonym 
doprowadzić do szczytu o nazwie Barania Góra.
Początkowo należy kierować się wspomnianym szlakiem czerwonym . Prowadzi on po nieznacznym wzniesieniu, dzięki czemu szybko można nabrać wysokości. Ponadto w większości przebiega na otwartym terenie po szutrowej nawierzchni lub biegnie typowo wąskimi, leśnymi ścieżkami wśród przerzedzonego lasu.
Dopiero przed właściwym szczytem Malinowskiej Skały następuje chwilowe podejście, które jednak nie powinno stanowić problemu nawet dla nie wprawionych piechurów. Przejście szlaku czerwonego na odcinku od Przełęczy Salmopolskiej do Malinowskiej Skały powinno zająć nie więcej niż 1,5 h.
Ciekawym miejscem dla grotołazów jest Jaskinia Malinowska. Można ją znaleźć pomiędzy Przełęczą Salmopolską a Malinowską Skałą. Jaskinia wyposażona jest w metalowe drabinki oraz uchwyty, dzięki przeprowadzonej w 2019 roku modernizacji. W Jaskini Malinowskiej temperatura powietrza nie przekracza +6C. Jaskinia Malinowska nie posiada sztucznego oświetlenia, dlatego obowiązkowym sprzętem na wyposażeniu powinna być latarka czołowa. Charakterystyczną cechą Jaskini Malinowskiej są bardzo wąskie przejścia. Trzeba mieć to na uwadze, decydując się na zejście w dół.
Z Malinowskiej Skały ku źródłom Wisły
Kolejnym przystankiem na trasie do szczytu Baraniej Góry będzie Malinowska Skała. Nazwa Malinowska Skała często utożsamiana jest z formacją skalną, zlokalizowaną w centralnej części pasma Wiślańskiego. Jednak w literaturze Malinowska Skała to nic innego jak szczyt zlokalizowany nieopodal wspomnianej skałki. Sam wierzchołek Malinowskiej Skały, który mierzy 1152 m. n.p.m., znajduje się na płaskim terenie. Co więcej, nie charakteryzuje się niczym wyjątkowym, dlatego z łatwością można go nawet nie zauważyć. Tym bardziej na tle imponującej skałki, która stanowi jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc w Beskidzie Śląskim. Szeroka na kilka metrów oraz wysoka aż na kilkanaście, roztacza panoramę na całe Beskidy. Stanowi więc świetny punkt widokowy. Na lewo od wychodni skalnej znajduje się Skrzyczne. Z kolei na prawo Barania Góra, która będzie punktem docelowym tej wyprawy.
W stronę Baraniej Góry z przystankiem na Zielonym Kopcu
Od Malinowskiej Skały do Baraniej Góry jest około 6 km, które według mapy powinno się pokonać w czasie nie większym niż 2h . Szlak zielony , który łączy ze sobą te dwa szczyty, w całości prowadzi na otwartej przestrzeni. Pomiędzy nimi wyrasta niewielkie wzniesienie, opisane na mapach jako Zielony Kopiec. Jego wierzchołek leży poza granicami wyznaczonego szlaku turystycznego. Zielony Kopiec jest miejscem wartym zobaczenia, jednak ze względu na wspomniany brak jakiegokolwiek oznaczenia, zazwyczaj jest nieświadomie omijany. W celu dotarcia na szczyt Zielonego Kopca, należy zejść ze szlaku zielonego tuż pod jego wierzchołkiem i przejść kilkadziesiąt metrów ostro pod górę wzdłuż wąskiej ścieżki. Zielony Kopiec mierzy 1152 m n.p.m. i mimo częściowego zalesienia oferuje ciekawą panoramę na okoliczne pasma górskie.
Kolejnym przystankiem na trasie jest Magurka Wiślańska (1140 m. n. p. m.). Charakteryzuje się ona całkowicie wypłaszczonym wierzchołkiem o wysokości 1140 metrów. Ostatnim przystankiem jest Barania Góra, która mierzy 1220 m. n. p.m.. Tym samym Barania Góra stanowi drugi najwyższy szczyt znajdujący się w paśmie Beskidu Śląskiego. Na Baraniej Górze posadowiona jest popularna wieża widokowa, z której rozpościera się imponująca panorama. Z Baraniej Góry można podziwiać Skrzyczne z charakterystyczną wieżą przekaźnikową. Z kolei poniżej Skrzycznego rozpościera się malowniczo położona Kotlina Żywiecka okalająca Jezioro Żywieckie. Dzięki bliskiemu położeniu Beskidu Żywieckiego, z Baraniej Góry znakomicie widoczna jest Babia Góra. Przy dobrej pogodzie w tle można zobaczyć również Tatry oraz leżące już po słowackiej stronie pasmo Małej Fatry.
Na Baranią Górę prowadzi również malowniczy szlak wprost z Wisły. Szczegółowy opis trasy znajduje się we wpisie: Barania Góra przez Czarną i Białą Wisełkę
Z Baraniej Góry do Wisły
Z Baraniej Góry najprościej jest zejść szlakiem niebieskim 
, który od pierwszych metrów będzie ulegał stopniowemu obniżeniu. Początkowo szlak niebieski prowadzi przez las, aby mniej więcej w połowie trasy przeciąć koryto Białej Wisełki, która aż do wylotu drogi w Wiśle Czarne będzie towarzyszyć po lewej stronie. Z racji bliskiej odległości szlaku niebieskiego od płynącego potoku teren momentami jest podmokły lub wymaga przekroczenia koryta po śliskich i mokrych kamieniach, dlatego ważne jest posiadanie na tym odcinku nieprzemakalnego obuwia.
Ciekawym miejscem na trasie jest Wodospad Kaskady Rodła, położony w malowniczej części Doliny Białej Wisełki. Przekraczając Wodospad Kaskady Rodła trasa zmieni swój górski charakter na szeroką drogę asfaltową. Przejście szlakiem niebieskim trasy z Baraniej Góry do Wisły Czarne nie powinna zająć więcej niż 2 h.
Z Wisły Czarne realizowane są połączenia komunikacji miejskiej m.in. z przystanku autobusowego 
Wisła Czarne Fojtula. Lokalizację przystanku autobusowego znajdującego się najbliżej miejsca zakończenia szlaku niebieskiego przedstawiłam na mapie.
Ze wskazanego przystanku realizowane są dwa połączenia w stronę centrum Wisły:
Oczywiście najwygodniejszą opcją będzie zdecydowanie się na zakwaterowanie w Wiśle w dzielnicach takich jak Wisła Malinka, Wisła Czarne, Wisła Głębce czy Wisła Nowa Osada, tym samym decydując się na przejście pieszo ostatnich kilometrów.
Ze wskazanych wyżej dzielnic najszybciej można dostać się na szlaki zlokalizowane w paśmie Wiślańskim, które uważam, że zasługują na miano tych najpiękniejszych w Beskidzie Śląskim.
Współrzędne przystanku autobusowego: 49.61995, 18.93956
Zestawienie najważniejszych informacji w wersji pdf: Barania Góra przez Malinowską Skałę 
Do zobaczenie na
Górskiej Ścieżce
Będzie mi miło, jeśli staniesz się moim wirtualnym towarzyszem w kolejnych wyprawach.
Śledź mnie na FACEBOOK: